Μεθόδιος

I

Όνομα αγίων της Ανατ. Ορθόδοξης Εκκλησίας.

1. Επίσκοπος Πατάρων (τέλη 3ου αι.). Ήταν αρχιερέας, πλατωνικός φιλόσοφος, σφοδρός αντίπαλος του Ωριγένη και σημαντικός ποιητής. Έγραψε το Συμπόσιον των δέκα παρθένων ή περί αγνείας. Είναι γνωστός ως επίσκοπος Πατάρων, επειδή η υπόθεση ενός διαλόγου του εκτυλίσσεται στα Πάταρα. Στην πραγματικότητα, όμως, ήταν επίσκοπος Ολύμπου της Λυκίας και έπειτα Τύρου της Φοινίκης. Μαρτύρησε επί Διοκλητιανού (284-305) στη Χαλκηδόνα της Συρίας. Η μνήμη του τιμάται στις 20 Ιουνίου.

2. Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (9ος αι.). Βλ. λ. Μεθόδιος. Όνομα πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως (1.).

II

Όνομα πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως.

1. Μ. A’ (9ος αι.). Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (842-46). Καταγόταν από τις Συρακούσες. Ήρθε στην Ανατολή και χρίστηκε μοναχός στη Μονή Χηνολάκκου. Επί Θεοφίλου (829-42) ο Μ. διώχτηκε για τους αγώνες του υπέρ των εικόνων, βασανίστηκε και κλείστηκε μέσα σε ένα λάκκο στο νησί Αντιγόνη ή, σύμφωνα με τη γνώμη άλλων, στο νησί του Αγίου Ανδρέα, κοντά στον Ακρίτα. Μετά το τέλος της εικονομαχίας ο Μ. ανέλαβε πατριάρχης και συμμετείχε στη Σύνοδο του 842 που αναστήλωσε τις εικόνες. Η εκκλησία τιμά τη μνήμη του στις 14 Ιουνίου.

2. Μ. B’ (13ος αι.). Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (1240). Διετέλεσε ηγούμενος της Μονής Υακίνθου της Νίκαιας και διαδέχθηκε τον Γερμανό B’. Έμεινε στον πατριαρχικό θρόνο μόνο για τρεις μήνες. Άφησε την ανέκδοτη πραγματεία Κατά αζύμων.

3. Μ. Γ’ (17ος αι.). Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (1668-71). Ήταν επίσης γνωστός ως Μ. ο Moρώνης και καταγόταν από τις Κυδωνίες της Κρήτης. Εξαιτίας της εχθρικής στάσης του πρώην πατριάρχη Παρθένιου Δ’, ο Μ. αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τον θρόνο. Σώζονται μερικές κανονικές διατάξεις του.

III

Όνομα διαφόρων ιστορικών προσώπων.

1. Αγιογράφος (9ος αι.). Εργάστηκε στην Αυλή του τσάρου των Βουλγάρων Μιχαήλ.

2. Ιερομόναχος (18ος αι.). Καταγόταν από την Αγιά της Θεσσαλίας. Διετέλεσε εφημέριος της ελληνικής κοινότητας της Λιψίας (1761-66). Μετέφρασε τις Κατηχήσεις του Κυρίλλου Ιεροσολύμων.

IV

Όνομα μητροπολιτών της Ανατ. Ορθόδοξης Εκκλησίας.

1. Κοντοστάνος (1881 – 1970). Μητροπολίτης Κερκύρας (1942-67). Έγραψε τα βιβλία Ο αρχιεπίσκοπος Κερκύρας Αρσένιος (1923), Ο βίος του Ιησού Χριστού (1925) κ.ά.

2. Τουρνάς (Νέα Υόρκη 1946 –). Μητροπολίτης Ανέων (1997-), Υπέρτιμος και Έξαρχος Ιωνίας και Πρόεδρος Βοστόνης. Σπούδασε στο ελληνικό Κολλέγιο της Βοστόνης και στη θεολογική σχολή του Τιμίου Σταυρού Βοστόνης, όπου έλαβε και τον μεταπτυχιακό τίτλο Master of Sacred Theology. Το 1973 χειροτονήθηκε διάκονος και το 1979 πρεσβύτερος. Υπηρέτησε ως ιερατικός προϊστάμενος της ενορίας-κοινότητας Αγίου Σπυρίδωνα Νέας Υόρκης, ενώ διετέλεσε πρόεδρος του Ελληνικού Κολλεγίου και της θεολογικής σχολής του Τιμίου Σταυρού (1989-95). Το 1982 εξελέγη βοηθός επίσκοπος Σκοπέλου και το 1984 επίσκοπος Βοστόνης, όπου έχει επιτελέσει σημαντικό πνευματικό, κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο. Το 1997 ονομάστηκε μητροπολίτης Ανέων, ενώ συνεχίζει να ποιμαίνει την επισκοπή Βοστόνης. Έχει αναγορευθεί διδάκτορας από το διεθνές Αμερικανικό Κολλέγιο (Ανθρωπιστικών Σπουδών), το πανεπιστήμιο της Βοστόνης (1985) και τη θεολογική σχολή του Τιμίου Σταυρού (2001).

3. Φούγιας (Καλύβια Φενεού Κορινθίας 1925 –). Μητροπολίτης Πισιδίας (1991-), Υπέρτιμος και Έξαρχος Σίδης και Ατταλείας. Σπούδασε στη θεολογική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ανακηρύχθηκε διδάκτορας της φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, καθώς και επίτιμος διδάκτορας της θεολογίας στα πανεπιστήμια του Εδιμβούργου και της θεολογικής σχολής του Τιμίου Σταυρού Βοστόνης. Το 1947 χειροτονήθηκε διάκονος και το 1950 πρεσβύτερος. Υπηρέτησε ως εφημέριος σε ενορίες του εξωτερικού (Μόναχο, Αντίς Αμπέμπα) και των Αθηνών, ενώ διετέλεσε αρχιγραμματέας του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και γραμματέας της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Το 1968 εξελέγη μητροπολίτης Αξώμης, το 1979 αρχιεπίσκοπος Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας (1979-89) και το 1991 μητροπολίτης Πισιδίας. Υπήρξε μέλος διορθόδοξων επιτροπών για θεολογικούς διαλόγους με άλλες Εκκλησίες, ενώ έχει συμμετάσχει σε πολλά θεολογικά συνέδρια. Έγραψε μελέτες και άρθρα θεολογικού και ιστορικού περιεχομένου και υπήρξε διευθυντής των περιοδικών Εκκλησιαστικός Φάρος, Εκκλησία και Θεολογία, Abba Salama, Texts and Studies.